هم چو فرهاد بود کوه کنی پیشه ی ما
کوه ما سینه ی ما ، ناخن ما تیشه ی ما
شور شیرین ز بس آراست ره جلوه گری
همه فرهاد تراود ز رگ و ریشه ی ما
بهر یک جرعه ی می ، منت ساقی نکشیم
اشک ما باده ی ما، دیده ی ما شیشه ی ما
عشق شیری ست قوی پنجه و می گوید فاش
هر که از جان گذرد بگذرد از بیشه ی ما
ادیب نیشابوری
***
تک درخت
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاين
آمار بازديد
عضويت سريع
